Θέσεις

Η νεολαία της Δημοκρατικής Αριστεράς, μετά από εκτεταμένο εσωτερικό διάλογο των μελών και φίλων της, παραδίδει στη δημοσιότητα τις θέσεις που επεξεργάστηκε σχετικά με τα προβλήματα της νεολαίας της χώρας μας και τους τρόπους αντιμετώπισης που προτείνει.

Έχοντας πλήρη επίγνωση ότι η κοινωνία δεν είναι κάτι στατικό, καθώς και ότι κανείς μας δεν έχει το θέσφατο, θέτει σε διαρκή δημόσιο διάλογο τις θέσεις αυτές  με σκοπό να συζητήσει, να τροποποιήσει, να εμπλουτίσει και να συνδιαμορφώσει τις προτάσεις της.

ΘΕΣΕΙΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ:

Η «ευκαιρία» της κυβερνητικής συμμετοχής

Μέσα στη δίνη της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής κρίσης στην Ελλάδα, η Δημοκρατική Αριστερά πήρε τη γενναία απόφαση να συμμετέχει στην Κυβέρνηση συνευθύνης. Η πολιτική αυτή κίνηση δεν έγινε επειδή ο κόσμος της ΔΗΜΑΡ βρήκε μια «ευκαιρία» για να καρπωθεί μέρος της εξουσίας, αλλά για να υπηρετήσει ένα συγκεκριμένο σκοπό.

Ο σκοπός είναι διττός: Η παραμονή της χώρας στο ευρώ και ταυτόχρονα η σταδιακή απαγκίστρωση από τους δυσμενείς όρους του Μνημονίου.

Πετύχαμε την συνέχιση της χρηματοδότησης, τη μείωση του χρέους και των επιβαρύνσεών του. Αποτρέψαμε την χρεοκοπία και την κοινωνική κατάρρευση, προστατεύσαμε τα πιο αδύναμα στρώματα της κοινωνίας μας, βελτιώσαμε τους όρους της συμφωνίας. Χαρακτηρίστηκα πετύχαμε την αλλαγή της ρύθμισης που προέβλεπε πως οι πόροι υπερκάλυψης των δημοσιονομικών στόχων θα διοχετεύονται κατά 100% στο λογαριασμό εξόφλησης του χρέους. Το 70% των πόρων αυτών με δική μας παρέμβαση θα κατευθύνονται πλέον στην κοινωνική πολιτική. Είναι μία ποιοτική μεταβολή που λαμβάνει υπόψη το κοινωνικό ζήτημα.

 

Η συμβολή της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση δεν ήταν και δεν είναι ζήτημα αριθμητικό, αλλά βαθύτατα πολιτικό.

Χωρίς την άμεση αντιμετώπιση των παθογενειών που χαρακτηρίζουν την ελληνική οικονομία και χωρίς τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις δεν θα υπάρξει δημοσιονομική εξυγίανση. Η επίτευξη της προγραμματικής συμφωνίας μεταξύ των τριών κομμάτων, αποτελεί τον βασικό πυλώνα της κυβερνητικής συνοχής. Στόχος της είναι να αντιμετωπίσει την κρίση, να ανοίξει το δρόμο της Ανάπτυξης και να αναθεωρήσει όρους της Δανειακής Σύμβασης (Μνημονίου), χωρίς να θέσει σε κίνδυνο την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, ούτε την παραμονή της στο ευρώ.

Σ’ αυτό το πλαίσιο η ΔΗΜΑΡ έχει καταθέσει δημόσια μία σειρά από προτάσεις για την μικρότερη δυνατή επιβάρυνση σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα, όπως και για την εξυγίανση του πολιτικού συστήματος: Χρονική επιμήκυνση της δανειακής σύμβασης, ενίσχυση της οικονομίας με αναπτυξιακές παρεμβάσεις για την ανάσχεση της ύφεσης, δίχτυ κοινωνικής προστασίας για τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα, απλή αναλογική και έλεγχος του πόθεν έσχες προσώπων που διαχειρίστηκαν δημόσιο χρήμα.

Η ΔΗΜΑΡ επανέρχεται στο ζήτημα του εκλογικού νόμου για την εξυγίανση του πολιτικού συστήματος. Η πρωτοβουλία αυτή συμπεριλαμβάνει και άλλα κρίσιμα θέματα, όπως η τροποποίηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών, η κατάργηση των προνομίων των βουλευτών, η πάταξη της διαφθοράς και του «πολιτικού χρήματος», η ενίσχυση της κοινοβουλευτικής λειτουργίας. Σ’ αυτήν την κρίσιμη περίοδο για τον τόπο που οι μεταρρυθμίσεις και οι αλλαγές είναι αδήριτη ανάγκη σ’ ένα κορεσμένα αποτυχημένο σύστημα, η συμβολή όλων και ιδιαίτερα των νέων είναι κρίσιμη.

Μεταρρυθμίζουμε την Ελλάδα – Αλλάζουμε την Ευρώπη

 

 Όχι στο νέο δικομματισμό ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ

Η Ελλάδα κυβερνήθηκε επί 35 χρόνια από δύο κόμματα: ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Η οικονομική κρίση έφερε το τέλος του ΠΑΣΟΚ και ανέδειξε το ΣΥΡΙΖΑ ως το δεύτερο πόλο του νέου δικομματισμού.

Η Νέα Δημοκρατία επιδιώκει από τη μία πλευρά τη συσπείρωση όλου του δεξιού εθνικιστικού τόξου, καταφεύγοντας σε συντηρητική ρητορεία, με κύριο στόχο τη διατήρηση της πρωτοκαθεδρίας της και αν είναι δυνατό και την αυτοδυναμία. Οι πολιτικές της ταυτίζονται πλήρως με τη σημερινή νεοφιλελεύθερη πολιτική της συντηρητικής Γερμανίας, οδηγώντας τον Ευρωπαϊκό Νότο σε οικονομική ασφυξία με τεράστιες κάμψεις στην παραγωγικότητα, αρνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης και υψηλά ποσοστά ανεργίας.

Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται ως ο αντίπαλος πόλος της Δεξιάς. Ένα σύνολο αποσπασματικών προτάσεων, οι περισσότερες των οποίων διακρίνονται από προχειρότητα, αντιφατικότητα, επικίνδυνους -και ανεφάρμοστους- πειραματισμούς και τυχοδιωκτική διάθεση. Η στρατηγική που έχει επιλέξει ο ΣΥΡΙΖΑ υπακούει στην ακραία λογική του «όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας». Διεκδικεί τώρα, όπως από παλιά το ΚΚΕ, το αλάθητο της Αριστεράς και χρησιμοποιεί την γλώσσα της πόλωσης προσπαθώντας να συγκαλύψει το γεγονός ότι δεν έχει πειστική αντιπρόταση για το πώς θα βγει η Ελλάδα απ’ την κρίση και ηγείται του λαϊκισμού, χαϊδεύοντας αυτιά απ’ το ΠΑΣΟΚ, επενδύοντας στην πολιτική δημαγωγία και στον καιροσκοπισμό.

Ο χώρος ανάμεσα στις δύο αυτές δυνάμεις εμφανίζεται σήμερα κατακερματισμένος, χωρίς σαφή προσανατολισμό, πρόγραμμα και σχέδιο διεξόδου.  Απέναντι σε αυτήν την τεχνητή πόλωση η Δημοκρατική Αριστερά χαράζει με τόλμη τον τρίτο δρόμο και πρωταγωνιστεί στην ανασυγκρότηση του χώρου του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού.

 

Συσπείρωση των πολιτικών δυνάμεων του συνταγματικού τόξου απέναντι στη φασιστική Χρυσή Αυγή

Η πολυσύνθετη και πολύ-επίπεδη πολιτική, οικονομική και κοινωνική κρίση στην Ελλάδα έφερε τη φασιστική Χρυσή Αυγή εντός του ελληνικού κοινοβουλίου. Η αναζήτηση «εύκολων» και «απλών» λύσεων σε σύνθετα προβλήματα, η κρίση των θεσμών και η ανεπάρκεια του πολιτικού συστήματος, εδραίωσε παλαιότερες εθνικιστικές αντιλήψεις, έσπειρε το φόβο έναντι της ευρωπαϊκής ενοποίησης και οδήγησε σε εκκλήσεις για «ενίσχυση» των συνόρων και για εθνική περιχαράκωση και απομόνωση.

Δεν πρόκειται μόνο για μάχη ιδεών. Αυτές οι αντιλήψεις συνοδεύονται από πράξεις βίας συνεχείς και καθημερινές, οι οποίες αφορούν τη ζωή και τη σωματική ακεραιότητα πολλών συνανθρώπων μας και συμπολιτών μας. Η ανοχή κοινωνικών στρωμάτων σε αυτές τις πρακτικές, οδηγεί στον εκφασισμό της κοινωνίας.

Δεν αρκεί μόνο η αντιμετώπιση του φαινομένου της ρατσιστικής και ξενοφοβικής βίας. Πρέπει να αντιμετωπιστεί και ο αυτουργός που είναι κατ’ εξοχήν το αντισυνταγματικό κόμμα της «Χρυσής Αυγής» και πρέπει να βρει απέναντί του το «συνταγματικό τόξο» όλων των άλλων πολιτικών δυνάμεων. Ένα τέτοιο κόμμα, με τη οργάνωση και τη δράση του, δεν εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος· είναι εχθρός της Δημοκρατίας.

Οι Νέοι της Δημοκρατικής Αριστεράς καλούμε όλες τις δημοκρατικές δυνάμεις, τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτικών και τους αρμόδιους εθνικούς θεσμούς να καταδικάσουν το φαινόμενο αυτό και να το απομονώσουν.

Είναι λοιπόν σήμερα αναγκαίο η δημιουργία ενός αντιφασιστικού μετώπου για την απομόνωση της Χρυσής Αυγής και της νεοναζιστικής ιδεολογίας .

 

Πολιτική Βία

Οι Νέοι και Νέες της Δημοκρατικής Αριστεράς είμαστε αντίθετοι στην κουλτούρα της βίας, με όποια δικαιολογία και αν επιδιώκεται να δικαιολογηθεί, και οριοθετούμε το πεδίο της δράσης μας μέσα απ’ τις ειρηνικές μαζικές διεκδικήσεις.

Σήμερα βρισκόμαστε σε μια βαθιά πολλαπλή κρίση, κοινωνική, οικονομική και πολιτισμική και είναι αδήριτη ανάγκη να μετατρέψουμε τα αισθήματα οργής που κυριαρχούν στην νεολαία σε ένα κίνημα για πολιτικές και θεσμικές αλλαγές που θα ενδυναμώσουν την κουλτούρα της μη βίας και τη δημοκρατία. Στόχος μας είναι να απομονωθούν οι θύλακες βίας που πυροδοτούν εντάσεις, τόσο εντός του κρατικού κατασταλτικού μηχανισμού, όσο και στην κοινωνία. Η κατάργηση κάθε ανάληψης και απόδοσης ευθυνών, μετάγγισε στην κοινωνία τη βεβαιότητα ότι «όλα επιτρέπονται»:  Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο εμπρησμός του υποκαταστήματος της «Marfin».

Οι νέοι της Δημοκρατικής Αριστεράς προτείνουμε οι χώροι όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης να γίνουν σχολεία εκπαίδευσης σύγχρονων πολιτών που αγωνίζονται για μια δίκαιη κοινωνία, ελεύθερη από κάθε μορφής βίας. Ας ανοίξει έστω και τώρα αυτός ο δημόσιος διάλογος με το οργισμένο κομμάτι της νεολαίας μας, που καμιά καταδικαστική απόφαση δεν θα τους απεγκλωβίσει από την αδιέξοδη εκδικητική, τυφλή βία ενάντια στην κοινωνία που τους πληγώνει καθημερινά.

Τι θα γίνει με τη γενιά μας;

Η νέα γενιά είναι η πιο μορφωμένη γενιά που είχε ποτέ η πατρίδα μας. Ξοδέψαμε χρόνο και κόπο σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και της κατάρτισης για να μπορέσουμε να πάρουμε τα εφόδια που θα μας στήριζαν στη διεκδίκηση μιας δικιάς μας ζωής, μιας δικιάς μας αυτόνομης παρουσίας στη κοινωνία. Και τώρα βρισκόμαστε μπροστά στις κλειστές πόρτες που οδήγησε η ανεργία ή στο δρόμο της ομαδικής εξόδου από τη χώρα που δείχνει σαν η μόνη λύση επιβίωσης.

Η Ελλάδα, η Δημοκρατία, η Αριστερά μας χρειάζεται. Εμείς σαν καινούρια γενιά, σαν νέοι και νέες της σημερινής Ελλάδας που πληρώνουμε την ιδιοτέλεια και την ευκαιριακή νοοτροπία των παλαιότερων θα παλέψουμε μαζί και θα τα αλλάξουμε όλα. Για να ταρακουνήσουμε το σάπιο σύστημα, το κλειστό στους νέους, και ν’ ανοίξουμε νέους ορίζοντες.

Να φτιάξουμε την Ελλάδα από την αρχή, παντού! Στις δουλειές, στην Εκπαίδευση, στις επιχειρήσεις,  στο Ιντερνετ, στον πολιτισμό, στην έρευνα και  την καινοτομία, στον τουρισμό, στην ύπαιθρο, στο εμπόριο.

 Με Πάθος για Ανανέωση

ΝΕΟΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

 

 Παιδεία: Μαθητές – Φοιτητές

Η Παιδεία αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά ζωτικά συστατικά των σύγχρονων κοινωνιών. Ο ρόλος της είναι καθοριστικός, καθώς από αυτόν εξαρτώνται στο μεγαλύτερο μέρος τους, οι προοπτικές ανάπτυξης και προόδου της κοινωνίας, όπως και η διαμόρφωση της συλλογικής και της δημοκρατικής συνείδησης των πολιτών. Η διαδικασία της μάθησης εκτείνεται σε όλη τη διάρκεια της ζωής ενός ατόμου και πράγματι σήμερα υπάρχει μεγάλη ανάγκη για πολιτικές που ενισχύουν τη δια βίου μάθηση, η Παιδεία όμως σαν κοινωνικός θεσμός που ανήκει στην ευθύνη του κράτους αφορά κυρίως τις τρεις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Οι βαθμίδες αυτές δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζονται αποσπασματικά καθώς αποτελούν η μία συνέχεια της άλλης, αντίθετα η πολιτική του κράτους στον τομέα της εκπαίδευσης είναι απαραίτητο να χαρακτηρίζεται από μια ενιαία θεώρηση που θα ανταποκρίνεται στο είδος της παιδείας που φιλοδοξούμε να αποκτήσουμε.

Δυστυχώς, κάθε προσπάθεια μεταρρύθμισης από τις κυβερνήσεις των τελευταίων 20 χρόνων ήταν στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Νομοσχέδια που είτε περιστρέφονταν γύρω από την αλλαγή του συστήματος των εισαγωγικών εξετάσεων , είτε αφορούσαν την αλλαγή/αντικατάσταση του νόμου για τα ΑΕΙ ο οποίος όμως στο τέλος ουσιαστικά δεν εφαρμόστηκε, ήταν τα αποτελέσματα αυτών των “ειλικρινών” προσπαθειών του κράτους.

Ως Νέοι και Νέες της Δημοκρατικής Αριστεράς, έχουμε σαν στόχο τη δημιουργία ενός εκπαιδευτικού συστήματος ανθρωποκεντρικού που θα λειτουργεί προς το συμφέρον των μαθητών και των φοιτητών, έχοντας σαν κύρια προτεραιότητα την κάλυψη των δικών τους αναγκών και την ανάπτυξη δυνατοτήτων τους. Αναγνωρίζοντας τα μεγάλα προβλήματα στο χώρο της εκπαίδευσης, αλλά και την δεσπόζουσα θέση που κατέχει στη ζωή των νέων η δημόσια Παιδεία, επιχειρούμε να περιγράψουμε τη δική μας οπτική πάνω σ’ αυτό το τεράστιο και σύνθετο θέμα διατυπώνοντας όσο το δυνατόν πιο συγκεκριμένες και σαφείς θέσεις.

 

Οργάνωση

Ένα απ’ τα βασικότερα είναι η απουσία του πανεπιστημίου ως οργανισμού που θα εξασφαλίζει τις προϋποθέσεις για μια ομαλή ακαδημαϊκή λειτουργία και θα εξυπηρετεί όλες τις ανάγκες των φοιτητών ώστε να ολοκληρώσουν με επιτυχία τις σπουδές τους.

Τα οργανωτικά κενά είναι πολλά και η κάλυψή τους πιστεύουμε ότι αποτελεί την πιο άμεση προτεραιότητα ώστε να ξεκινήσει η αναβάθμιση του θεσμού του δημόσιου πανεπιστημίου. Γι’αυτό το λόγο θα πρέπει οι υπηρεσίες και η γραμματειακή υποστήριξη των ιδρυμάτων να έρθουν πιο κοντά στους φοιτητές διατηρώντας άμεση και συνεχή επικοινωνία μαζί τους (μέσω φυσικής και ηλεκτρονικής παρουσίας) και αναλαμβάνοντας εξ’ ολοκλήρου τις διαδικασίες που αφορούν τη φοίτησή τους. Με αυτό τον τρόπο δεν θα χρειάζεται η διαμεσολάβηση των φοιτητικών παρατάξεων που σπεύδουν να εκμεταλλευτούν αυτές τις αδυναμίες ώστε να δημιουργήσουν μια σχέση εξάρτησης με τους φοιτητές και μάλιστα απ΄ την πρώτη στιγμή που έρχονται σε επαφή με το πανεπιστήμιό τους κατά τη διάρκεια των εγγραφών.

 

Υποδομές

Η σοβαρή έλλειψη υποδομών και απαραίτητου εξοπλισμού, όπως σύγχρονα κέντρα υπολογιστών, εργαστηριακός εξοπλισμός, σύγχρονος εξοπλισμός για την πραγματοποίηση των διαλέξεων, βιβλιοθήκες, είναι ένα άλλο πολύ σημαντικό πρόβλημα, το οποίο βέβαια σε όλες τις άλλες ανεπτυγμένες χώρες με τις οποίες φιλοδοξούμε να συμβαδίσουμε είναι εξ’ αρχής λυμένο. Αναγνωρίζουμε ότι λόγω της κρίσης δεν μπορεί να υπάρξει χρηματοδότηση για την κατασκευή καινούριων κτιριακών εγκαταστάσεων εκεί που είναι απαραίτητες και τη δημιουργία πανεπιστημιακών campus στα πρότυπα των αντίστοιχων ευρωπαϊκών και ξένων ιδρυμάτων. Παρολαυτά, θεωρούμε αδιαπραγμάτευτο αλλά και πιστεύουμε ότι είναι εφικτό να καλυφθούν οι απολύτως απαραίτητες βασικές ανάγκες για την πραγματοποίηση των μαθημάτων, ιδιαίτερα στην επαρχία όπου το πρόβλημα αυτό είναι έντονο.

 

Προγράμματα Σπουδών

Το πρόγραμμα σπουδών είναι ο βασικός πυρήνας στα πανεπιστήμια. Δυστυχώς τα σημερινά προγράμματα σπουδών δεν ανταποκρίνονται στις σύγχρονες απαιτήσεις της αγοράς εργασίας. Γι’αυτό το λόγο θα πρέπει τα τμήματα να έχουν τη δυνατότητα να αλλάζουν αναλόγως τα προγράμματα σπουδών προκειμένου να ανταποκριθούν στα νέα δεδομένα, να ακολουθήσουν καινούρια αντικείμενα και να προωθήσουν τη διεπιστημονικότητα. Επίσης είναι αναγκαίο με οδηγό τις μελέτες των Γραφείων Διασύνδεσης  να υπάρξει μία «λογική» αναλογία των εισακτέων με τις θέσεις της αγοράς εργασίας. Παράλληλα, θα πρέπει να εξασφαλιστεί η δυνατότητα μετακίνησης των φοιτητών σε άλλο πρόγραμμα σπουδών, είτε στην ίδια, είτε σε διαφορετική σχολή.

Φοιτητική Μέριμνα

Η σίτιση πρέπει να είναι δωρεάν για όσους φοιτητές ικανοποιούν συγκεκριμένα εισοδηματικά κριτήρια και για τους υπόλοιπους μπορεί να συμφωνηθεί μικρή συμμετοχή, αλλά ταυτόχρονα  θα πρέπει να εξασφαλίζεται η ποιότητα και η υγιεινή των παρεχόμενων γευμάτων. Η ανάθεση της σίτισης θα πρέπει να γίνεται με διαφανείς διαδικασίες μέσω διαγωνισμών, ώστε να αποφευχθούν φαινόμενα ανάθεσης σε “ημέτερους”.

Είναι βασικό αίτημα να αυξηθούν οι φοιτητικές εστίες ώστε να φιλοξενούν μεγαλύτερο αριθμό φοιτητών, ενώ παράλληλα πρέπει να επανεξεταστούν τα κριτήρια αλλά και όλοι οι σημερινοί δικαιούχοι ώστε να διαπιστωθεί αν πραγματικά πληρούν τις προϋποθέσεις. Ειδικά για τα περιφερειακά πανεπιστήμια, πιστεύουμε ότι η παροχή φοιτητικής στέγασης σε εστίες για την πλειονότητα των φοιτητών είναι αναπόφευκτη αν θέλουμε να μιλάμε για δημόσια δωρεάν παιδεία στην πράξη.

 

Χωροταξία

Μια απ’ τις μεγαλύτερες αδυναμίες των ελληνικών πανεπιστημίων, ειδικά της περιφέρειας, είναι η κάκιστη χωροταξία τους, όπου παρατηρείται το φαινόμενο τμήματα ή σχολές που ανήκουν στο ίδιο πανεπιστήμιο να βρίσκονται σε διαφορετικές τοποθεσίες στην ίδια πόλη ή ακόμα και σε διαφορετικές πόλεις, λόγω του “φιλικού διακανονισμού” μεταξύ πολιτικών αξιωματούχων και τοπικών κοινωνιών. Η διασπορά επίσης των ΤΕΙ σε όλη την Ελλάδα είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα των συγκεκριμένων κομματικών λογικών. Αυτό το απαράδεκτο φαινόμενο πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα. Είναι προφανής η ανάγκη συγκέντρωσης τμημάτων και σχολών ενός ιδρύματος σε μία ή το πολύ δύο πόλεις για την καλύτερη αξιοποίηση των υποδομών και για την δημιουργική αλληλεπίδραση μεταξύ περισσοτέρων τμημάτων. Οι συγχωνεύσεις που προβλέπεται να γίνουν με το σχέδιο Αθηνά, είναι μια καλή ευκαιρία για να ξεκινήσει η διαδικασία επαναπροσδιορισμού της χωροταξίας πανελλαδικά και θα πρέπει να καταλήξουν σε αλλαγές για να αναβαθμιστούν ουσιαστικά τα ιδρύματα και τα τμήματα των οποίων η σύνθεση αλλάζει και όχι για να ικανοποιηθούν για ακόμα φορά διαφόρων ειδών τοπικά ή ιδιωτικά συμφέροντα.

Για να είναι αποτελεσματική οποιαδήποτε τέτοια μεταρρύθμιση του ακαδημαϊκού χάρτη, είναι απαραίτητη η αξιολόγηση τόσο των υποδομών και διοικητικών υπηρεσιών, όσο και του διδακτικού και ερευνητικού έργου, καθώς και της επαγγελματικής αποκατάστασης των αποφοίτων.

 

Αξιολόγηση

Είμαστε απόλυτα υπέρ της αξιολόγησης των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, καθώς πιστεύουμε ότι τα πανεπιστήμια θα πρέπει να λογοδοτούν στο κράτος απ’το οποίο χρηματοδοτούνται αλλά και σε όλη την κοινωνία. Με αυτό το σκεπτικό υποστηρίζουμε την πλήρη εφαρμογή του ήδη υπάρχοντος θεσμικού πλαισίου για την αξιολόγηση των πανεπιστημίων και του διδακτικού προσωπικού.

 

Έρευνα

Η επιστημονική έρευνα που πραγματοποιείται στα πανεπιστήμια και τα Ερευνητικά Κέντρα αποτελεί την πιο άμεση και μετρήσιμη συνεισφορά της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην κοινωνία και την οικονομία, καθώς οδηγεί στην καινοτομία, την ανταγωνιστικότητα και με την σωστή αξιοποίησή της στη δημιουργία θέσεων εργασίας. Παρά περί του αντιθέτου διακηρύξεις όλων των κυβερνήσεων, αλλά και τις διαπιστώσεις, προτροπές και υποδείξεις όλων των διεθνών οργανισμών, ότι η έρευνα αποτελεί την βασικότερη επένδυση για το ξεπέρασμα της κρίσης, η χρηματοδότησή της παραμένει στα χαμηλότερα επίπεδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (κάτω από 0.5% του ΑΕΠ). Είναι γεγονός ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει ούτε κουλτούρα αλλά και ούτε ένα σαφές θεσμικό πλαίσιο μεταφοράς της καινοτομίας και της νέας γνώσης στην παραγωγή και την επιχειρηματικότητα.

Απέναντι στο σημερινό κατακερματισμό στην παραγωγή νέας γνώσης και έρευνας υποστηρίζουμε σταθερά μια στρατηγική ενός Ενιαίου Χώρου Παιδείας και Έρευνας και τις πολιτικές που θα ενισχύσουν την όσμωση μεταξύ ΑΕΙ και Ερευνητικών Κέντρων, θα επιτρέψουν οικονομίες κλίμακας και θα συμβάλουν στη προσπάθεια για έξοδο από την κρίση με την σύνδεσή τους με αναπτυξιακά προγράμματα.

Σήμερα το ερευνητικό δυναμικό της χώρας μας είναι αναλογικά από τα μικρότερα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στις σημερινές συνθήκες αιμορραγίας και μετανάστευσης του επιστημονικού δυναμικού, πιστεύουμε ότι η διαδικασία ανάκαμψης της χώρας θα πρέπει να περιλαμβάνει αξιοποίηση στη έρευνα, του νέου επιστημονικού δυναμικού που παράγεται στην χώρα μας, με νέες θέσεις ερευνητών.

Επιπλέον, ένα πολύ σημαντικό ζήτημα είναι η επαγγελματική αναγνώριση της ερευνητικής δραστηριότητας που πραγματοποιείται και στον ιδιωτικό τομέα με την θεσμοθέτηση του επαγγέλματος του ερευνητή ως οριζόντιο επάγγελμα τόσο για των δημόσιο όσο και για τον ιδιωτικό τομέα.

 

Χρηματοδότηση

Τα ανεπαρκή οικονομικά κονδύλια των πανεπιστημίων και η ενίσχυσή τους ήταν ανέκαθεν από τα κεντρικά αιτήματα της ακαδημαϊκής κοινότητας. Αυτή είναι όμως η μια πλευρά της αλήθειας, καθώς η κακοδιαχείριση και η κατάχρηση πόρων έγινε η αιτία που πολλά ιδρύματα οδηγήθηκαν σε οικονομικό αδιέξοδο αδυνατώντας μέχρι και να πληρώσουν τους μισθούς του διδακτικού, ερευνητικού και διοικητικού προσωπικού.

Με αυτά τα δεδομένα πιστεύουμε ότι ο σχηματισμός των Συμβουλίων Διοίκησης των ιδρυμάτων όπως προβλέπει ο καινούριος νόμος είναι στη σωστή κατεύθυνση καθώς ανάμεσα στις άλλες αναλαμβάνουν τις αρμοδιότητες οικονομικής διαχείρισης.

Όσον αφορά την αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης, γνωρίζουμε ότι είναι αδύνατη στην παρούσα οικονομική συγκυρία (έχει μειωθεί πάνω από 60%), ωστόσο γι’ αυτό το λόγο θα πρέπει να προωθηθεί η δυνατότητα συνεργασίας των πανεπιστημίων με τον ιδιωτικό τομέα, ιδιαίτερα όσον αφορά την πρακτική άσκηση των φοιτητών σε εταιρίες, οργανισμούς και ερευνητικά κέντρα, αλλά και η δυνατότητα σύναψης ιδιωτικών προγραμματικών συμφωνιών ανάμεσα στα πανεπιστήμια και σε εταιρίες/οργανισμούς, για τη χρηματοδότηση συγκεκριμένων ερευνητικών προγραμμάτων με σκοπό την εκμετάλλευση των πορισμάτων της έρευνας. Κάτι τέτοιο άλλωστε εφαρμόζουν ήδη αρκετά τμήματα διαφόρων ιδρυμάτων.

 

Φοιτητικές Παρατάξεις

Ο φοιτητικός συνδικαλισμός ήταν ανέκαθεν βασικό στοιχείο της ακαδημαϊκής λειτουργίας των ιδρυμάτων της ανώτατης εκπαίδευσης, καθώς όπως είναι λογικό οι φοιτητές δικαιούνται να παίρνουν μέρος στη λήψη των αποφάσεων που αφορούν κατά μεγάλο μέρος τους ίδιους. Επιπλέον το ίδιο σημαντικός, ίσως και περισσότερο, είναι ο ρόλος του φοιτητικού συνδικαλισμού στην πολιτικοποίηση των νέων, αλλά και ως φορέα ευρύτερων κοινωνικών αλλαγών.

Όμως όσο καλές και να είναι οι προθέσεις πίσω από τη θεσμοθέτηση της εκπροσώπησης των φοιτητών στα όργανα διοίκησης του πανεπιστημίου, άλλο τόσο καθοριστικός είναι και ο ανθρώπινος παράγοντας. Δυστυχώς στην περίπτωση αυτή η συμμετοχή του ήταν απόλυτα αρνητική. Όπως αποδείχθηκε το συγκεκριμένο μοντέλο συνδιοίκησης απέτυχε, καθώς οδήγησε στην δημιουργία πελατειακών σχέσεων στα πανεπιστήμια ανάμεσα στις πλειοψηφούσες κομματικές παρατάξεις και σε καθηγητές που κατείχαν θέσεις στα όργανα διοίκησης. Η εκτεταμένη διαφθορά που παρατηρείται λιγότερο ή περισσότερο σε όλα τα ιδρύματα είναι από τις κύριες αιτίες της σημερινής τραγικής κατάστασης στο χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης.

Γι’ αυτό το λόγο θεωρούμε ότι η εκπροσώπηση των φοιτητών στα Συμβούλια Διοίκησης έτσι όπως ορίζεται απ’ τον καινούριο νόμο είναι μια θεσμική αλλαγή που κινείται σε σωστή κατεύθυνση. Παράλληλα, εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι ο φοιτητικός συνδικαλισμός είναι απαραίτητο κομμάτι σε ένα πανεπιστήμιο που θέλει να ενθαρρύνει τον  διάλογο ανάμεσα στα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας και να ενσωματώνει τη γνώμη των φοιτητών στις αποφάσεις που αφορούν άμεσα τη ζωή τους στο πανεπιστήμιο. Επομένως, χρειάζεται να αναβαθμιστεί και να αναδιοργανωθεί ο ρόλος του φοιτητικού συλλόγου ώστε να οδηγεί σε μεγαλύτερη συμμετοχή των φοιτητών και σε πραγματική σύνθεση απόψεων η οποία θα αντικατοπτρίζεται στις αποφάσεις των συνελεύσεων. Με αυτό τον τρόπο, οι αποφάσεις του συλλόγου θα αποκτήσουν μεγαλύτερη βαρύτητα και οι απόψεις των φοιτητών θα προωθούνται συλλογικά και όχι κατά κύριο λόγο από την παράταξη που έχει την πλειοψηφία όπως συμβαίνει σήμερα.

 

Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση

Οι Νέοι της ΔΗΜΑΡ υπερασπιζόμαστε το Δημόσιο χαρακτήρα των σχολείων. Τα σχολεία αποτελούν την πρώτη επαφή των ατόμων με το σύστημα της δημόσιας εκπαίδευσης. Επομένως επιβάλλεται η επαφή αυτή να έχει θετική ανταπόκριση από τους μαθητές, καθώς σ’αυτή την περίοδο διαμορφώνεται κατά μεγάλο βαθμό η στάση τους απέναντι στα μαθήματα και  στο διάβασμα, η οποία είναι δύσκολο να αλλάξει ριζικά και το πιο πιθανό είναι ότι θα παραμείνει ίδια σε όλη τη διάρκεια της σχολικής τους ζωής.

Αυτός είναι ο λόγος που πιστεύουμε ότι ο τρόπος διδασκαλίας στα σχολεία πρέπει να ανανεωθεί, καθώς είναι εντελώς απαρχαιωμένος. Αυτό συμβαίνει κυρίως γιατί δεν ανταποκρίνεται στις σημερινές συνθήκες, όπου η πρόσβαση στην πληροφορία και η ταχύτητα μετάδοσης της γνώσης μέσω του διαδικτύου ξεπερνούν κατά πολύ το ρυθμό και τρόπο διδασκαλίας στα ελληνικά σχολεία, όπου ούτε η οργάνωση των μαθημάτων είναι σύγχρονη ούτε η χρήση της τεχνολογίας αξιοποιείται επαρκώς στη διαδικασία του μαθήματος.

Αλλαγή του Τρόπου Διδασκαλίας

Οι Νέοι και οι Νέες της Δημοκρατικής  Αριστεράς πιστεύουμε ότι είναι αναγκαίο να αλλάξουν ριζικά οι μέθοδοι διδασκαλίας, ενσωματώνοντας περισσότερες  δημιουργικές δραστηριότητες, εναλλακτικούς τρόπους διδασκαλίας και χρήση των νέων τεχνολογιών κατά τη διάρκεια του μαθήματος.

Αναμφισβήτητα η εισαγωγή νέων μεθόδων διδασκαλίας που χρησιμοποιούν την πληροφορική, είναι από τις πιο σημαντικές μεταρρυθμίσεις και τις μεγαλύτερες προκλήσεις στο χώρο της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και όχι μόνο. Μέχρι στιγμής στα σχολεία οι μαθητές έρχονται σε επαφή με υπολογιστές κατά κύριο λόγο κατά τη διάρκεια του μαθήματος της πληροφορικής το οποίο αφορά την εκμάθηση της χρήσης τους. Εκτός απ’ τη χρήση τους όμως, οι μαθητές θα πρέπει να μαθαίνουν πως να χρησιμοποιούν τον υπολογιστή ως εργαλείο για να αναζητούν και να οργανώνουν πληροφορίες με αποτελεσματικό τρόπο και να χρησιμοποιούν αυτές τις γνώσεις για κάθε μάθημα και όχι μόνο για το μάθημα της πληροφορικής.

Επίσης είναι σημαντικό να μειωθεί η διδασκαλία των μαθημάτων μέσω των σχολικών εγχειριδίων όσο το δυνατόν περισσότερο και να αντικατασταθεί σταδιακά από δραστηριότητες και εποπτικά διαδραστικά μέσα (πχ. βίντεο, παιχνίδια κά.)

 

Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση

Το πρώτο και βασικότερο ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί κατά τον επανασχεδιασμό του εκπαιδευτικού συστήματος στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, είναι  τι είδους σχολείο θέλουμε να έχουμε. Η απάντηση σ’αυτή την ερώτηση είναι η αφετηρία για να γίνουν πραγματικές μεταρρυθμίσεις και όχι επιφανειακές και βιαστικές παρεμβάσεις ανάλογα με την άποψη της εκάστοτε κυβέρνησης ή του εκάστοτε υπουργού παιδείας.

Η άποψη που έχουν οι περισσότεροι για το ρόλο του σχολείου στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση, είναι θεωρητικά ότι “προετοιμάζει τα άτομα για την ομαλή ένταξή τους στην κοινωνία, αναπτύσσει την κριτική τους ικανότητα τα βοηθάει να αποκτήσουν μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα, παρέχοντας τους τα κατάλληλα εφόδια για να πετύχουν σ’ αυτή την προσπάθεια”. Η θεωρία όμως απέχει πολύ απ’ την πράξη και στην περίπτωση του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος στην πραγματικότητα δεν βρίσκει ουσιαστική εφαρμογή.

Και στο γυμνάσιο και στο λύκειο, η διδασκαλία των μαθημάτων είναι βιβλιοκεντρική με αποτέλεσμα οι μαθητές να συνηθίσουν στην αποστήθιση κειμένων χωρίς να εμπεδώνουν τις απαραίτητες βασικές γνώσεις, ενώ πολλές απ’τις πληροφορίες που μαθαίνουν αποδεικνύονται τελικά άχρηστες. Όλα αυτά βέβαια κάθε άλλο παρά βοηθάνε στην απόκτηση κριτικής ικανότητας, αντίθετα λειτουργούν εις βάρος της.

Γι’ αυτό το λόγο τονίζουμε για ακόμα μια φορά την ανάγκη ύπαρξης τεχνολογικών μαθημάτων σε όλες τις τάξεις του γυμνασίου και του λυκείου και ταυτόχρονα την ανάγκη χρήσης των νέων τεχνολογιών στη διαδικασία του μαθήματος.

Βασική Εκπαίδευση

Υποστηρίζουμε την υποχρεωτική 12χρονη φοίτηση για όλους, ώστε όλα τα άτομα να έχουν τη δυνατότητα να αποκτήσουν βασικές δεξιότητες, να κατανοούν απαραίτητες έννοιες σε βασικά πεδία και να γνωρίζουν τις πιο σημαντικές πτυχές της ιστορίας.

Επιπλέον, πιστεύουμε ότι είναι απαραίτητη η ύπαρξη τεχνικής εκπαίδευσης  και ειδίκευσης μετά το λύκειο για όσους το επιθυμούν και επιλέξουν να μην συνεχίσουν τις σπουδές τους στο πανεπιστήμιο. Με αυτό τον τρόπο θα μπορούν να μπαίνουν στην αγορά εργασίας γρηγορότερα, έχοντας ήδη ορισμένα εξειδικευμένα προσόντα για συγκεκριμένα επαγγέλματα. Θεωρούμε αυτονόητο βέβαια ότι για όσους αναθεωρήσουν μέσα σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα κάποιων χρόνων, και αποφασίσουν ότι θέλουν να συνεχίσουν τις σπουδές τους στην ανώτατη εκπαίδευση, να υπάρχουν διαδικασίες που θα τους δίνουν αυτή τη δυνατότητα.

Ο Ρόλος του Λυκείου

Μία πραγματική πληγή δυστυχώς του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος αποτελεί εδώ και πολλά χρόνια το λύκειο. Ο βασικός λόγος τον οποίο όλοι γνωρίζουμε και καταδικάζουμε αλλά στο παρασκήνιο έχουμε προσαρμοστεί σ’αυτόν, είναι ότι το λύκειο και ειδικά οι δύο τελευταίες τάξεις, αποτελούν ουσιαστικά προθάλαμο του πανεπιστημίου με αποκλειστικό στόχο ένα όσο το δυνατόν μεγαλύτερο “σκορ” στις εισαγωγικές εξετάσεις.

Το γεγονός αυτό έχει πολλαπλές συνέπειες:

• Η ύλη των μαθημάτων που εξετάζονται για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια είναι υπερβολική σε έκταση και σε βαθμό δυσκολίας, γι’αυτό δεν μπορεί να καλυφθεί επαρκώς κατά τη διάρκεια των ωρών διδασκαλίας στο σχολείο.
• Το αποτέλεσμα είναι οι πιο πολλοί μαθητές να καταφεύγουν σε επιπλέον ώρες διδασκαλίας σε φροντιστήρια και να επιβαρύνονται οικονομικά οι οικογένειές τους.
• Το ασφυκτικό αυτό πλαίσιο υποχρεώνει τους μαθητές να αφιερώνουν σχεδόν όλη τους τη μέρα στα μαθήματα και την αντίστοιχη ώρα μελέτης που τα συνοδεύει και παράλληλα τους φθείρει ψυχολογικά καθώς ζουν υπό συνεχές άγχος.

Για όλους αυτούς τους λόγους οι Νέοι και οι Νέες της Δημοκρατικής  Αριστεράς ζητάμε την αποδέσμευση του λυκείου από τις εισαγωγικές εξετάσεις και το άγχος που τις συνοδεύει και κατ’ επέκταση τη μείωση του αριθμού των μαθημάτων και της ύλης. Μία από τα βασικές ενέργειες για την επίτευξη της αυτοτέλειας του λυκείου, είναι η κατάργηση των πανελληνίων ως τρόπου εισαγωγής στην ανώτατη εκπαίδευση. Η είσοδος στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ θα πρέπει να είναι απρόσκοπτη και στα τμήματα υψηλής ζήτησης όπου οι αιτήσεις είναι περισσότερες απ’τον αριθμό των εισακτέων, την ευθύνη για την διενέργεια, τον τρόπο και το περιεχόμενο των εξετάσεων να την έχουν τα ίδια τα ιδρύματα. Ακόμη, θεωρούμε ότι οι εξετάσεις αυτές είναι απαραίτητο να πραγματοποιούνται περισσότερες από μία φορές ετησίως, ώστε να μειωθεί ο ψυχολογικός φόρτος των υποψηφίων και να απαλλαγεί ακόμα περισσότερο το λύκειο απ΄τη νοοτροπία ότι αποτελεί χώρο προετοιμασίας για το πανεπιστήμιο.

Τέλος, πιστεύουμε ότι κανένας μαθητής δεν πρέπει να απορρίπτεται μένοντας στην ίδια τάξη ή μην αποφοιτώντας καν από την υποχρεωτική εκπαίδευση, αλλά εναλλακτικά μετά το τέλος της 12χρονης φοίτησης, να δίνεται απ’ το σχολείο ένα πιστοποιητικό φοίτησης όπου θα σημειώνεται αν αυτή ήταν επαρκής όσον αφορά το βασικό επίπεδο γνώσης ή όχι.

Ανάπτυξη, Νέες Θέσεις Εργασίας, Προστασία των Αδύναμων Κοινωνικών Στρωμάτων

Στην εποχή της ευρωπαϊκής κρίσης, με την ύφεση και την ανεργία να επηρεάζουν πλέον το σύνολο της ευρωζώνης και όχι μόνο τον ευρωπαϊκό Νότο, έχει φέρει στην επιφάνεια την αδυναμία του συστήματος κοινωνικής προστασίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι από το καλοκαίρι του 2011 μέχρι σήμερα, η νεανική ανεργία στην Ελλάδα, από το 37%, ξεπέρασε πλέον το 57,7%. Παρόλο που το σύστημα κοινωνικής προστασίας μας κοστίζει ακριβά, δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τα κοινωνικά προβλήματα που προκαλεί η κρίση.

Η επιδότηση ανεργίας είναι το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕλΣτατ, ο αριθμός των ανέργων τον Σεπτέμβριο του 2012, ήταν 1 εκατομμύριο 265 χιλιάδες. Όμως, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΑΕΔ, ο αριθμός όσων ελάμβαναν τον ίδιο μήνα τακτικό επίδομα ανεργίας (το κύριο εργαλείο εισοδηματικής στήριξης που διαθέτουμε), δεν ξεπερνούσε τα 186 χιλιάδες άτομα (λιγότερο από 15% του συνόλου των ανέργων). Σχεδόν 40% των ανέργων σήμερα βρίσκονται κάτω από το όριο σχετικής φτώχειας, ενώ περίπου 20% των ανέργων βρίσκονται κάτω και από το όριο ακραίας φτώχειας. Για να αντιμετωπίσουμε αυτό το εκρηχτικό πρόβλημα απαιτείτε πύκνωση των κοινωνικών επιδομάτων και αναδιοργάνωση των κοινωνικών υπηρεσιών.

Προτείνουμε:

• Τη θεσμοθέτηση ενός ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, όπως γίνεται σε όλες τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ως ΔΗΜΑΡ έχουμε δεσμευτεί πολιτικά και σε κάθε ευκαιρία τονίζουμε δημόσια την προσήλωσή μας στην ενίσχυση του κοινωνικού διχτύου ασφαλείας στην Ελλάδα. Για την επίτευξη της δίκαιης διανομής ενός ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος χρειάζεται η σε βάθος εξακρίβωση του εισοδήματος των αιτούντων (π.χ. μέσω τεκμηρίων). Το πρόβλημα των αδήλωτων εισοδημάτων και της φοροδιαφυγής θα πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα με την υποχρέωση των δικαιούχων να είναι διαθέσιμοι για εργασία και να συμμετέχουν σε προγράμματα επανένταξης.
• Κατάρτιση περισιουλογίου, ώστε να φορολογούνται οι πολίτες με βάση τη φοροδοτική τους ικανότητα και όχι με βάση αυτά που δηλώνουν ή αποκρύπτουν.
• Η επέκταση των ισχυουσών προβλέψεων για την ιατροφαρμακευτική κάλυψη μακροχρόνιων ανέργων.
• Προστασία των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων από χρέη στην εφορία.

Η στροφή προς ένα νέο ενεργειακό μοντέλο είναι σήμερα επιτακτική για την Ελλάδα της κρίσης, εφόσον θέλουμε να διασφαλίσουμε την έξοδο απ’ αυτήν με έναν τρόπο βιώσιμο, οικονομικά και περιβαλλοντικά. Προς την κατεύθυνση αυτή είναι:

• Παροχή εγγυήσεων απ’ τους οργανισμούς εξαγωγικών πιστώσεων για μεγάλα έργα στην Ελλάδα που από το Μάρτιο του 2012 τις έχουν σταματήσει.
• Άρση των στρεβλώσεων λόγω κλειστών επιδοτήσεων και αναμόρφωση του συστήματος.
• Το Δημόσιο έχει στην κατοχή του εκατοντάδες ακίνητα, τα περισσότερα εκ των οποίων είναι παλαιάς κατασκευής ( σχεδόν το 80%) και ενεργοβόρα. Με την καταγραφή τους και την αναβάθμισή τους σε πράσινα κτίρια με ενεργειακή ταυτότητα το Δημόσιο θα μειώσει σημαντικά το κόστος λειτουργίας τους. Η εξοικονόμηση του κόστους ρεύματος, υγραερίου ή πετρελαίου μπορεί να φτάσει μέχρι και το 90%.

Οι Νέοι της ΔΗΜΑΡ υποστηρίζουμε το Δημόσιο Τομέα και πιστεύουμε στις ορθολογικές μεταρρυθμίσεις που έχουν στόχο την αύξηση της παραγωγικότητας, τη μείωση της σπατάλης και την άμεση αντιμετώπιση περιστατικών κακοδιαχείρισης. Σε αυτήν την προσπάθεια προτείνουμε:

• Την γενναία μείωση διοικητικών δομών για την εξοικονόμηση πόρων και μείωση δαπανών, μέσω της αξιολόγησης φορέων.
• Τη μετακίνηση προσωπικού – όχι απολύσεις – σε οργανισμούς που έχουν ελλείψεις.
• Την αυστηρή τιμωρία υπευθύνων που ευθύνονται για κακοδιαχείριση και δήμευση περιουσιών κρατικών λειτουργών που αποδεδειγμένα έχουν καταχραστεί δημόσιο χρήμα.
• Δημοσιοποίηση όλων των πράξεων μέσω του προγράμματος «Διαύγεια».
• Εκμετάλλευση άδειων κτιρίων του Δημοσίου για στέγαση νέων μικρών επιχειρήσεων.

Όχι στη διάλυση του Δημόσιου Τομέα – Ναι στις ορθολογικές μεταρρυθμίσεις

Όλοι μαζί ενάντια στο ρατσισμό, τη βία και το νεοναζισμό

Οι νέοι και νέες της ΔΗΜΑΡ είναι αντίθετοι στην κουλτούρα της βίας και του μηδενισμού και θα αγωνιστούν για την επαναφορά της αξιοπιστίας των πολιτικών θεσμών. Το πολιτικό σύστημα έχει ανάγκη από άμεσα μέτρα που θα συμβάλουν στην επανάκτηση του κύρους του.

Η είσοδος της Χρυσής Αυγής στο ελληνικό κοινοβούλιο αποτελεί μία από τις μελανότερες σελίδες της ελληνικής Δημοκρατίας. Ένα κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας υποστηρίζει πλέον ανοιχτά ένα φασιστικό κόμμα, υιοθετεί ρατσιστικές αντιλήψεις και προχωρά σε πράξεις βίας. Είναι δεκάδες τα περιστατικά ρατσιστικής βίας στο κέντρο της Αθήνας, όσο και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας. Θύματα μετανάστες, ομοφυλόφιλοι, ακόμα και βουλευτές κομμάτων. Για πρώτη φορά βουλευτές οπλοφορούν μέσα στο κοινοβούλιο, βιαιοπραγούν εναντίον άλλων βουλευτών «ζωντανά» στην τηλεόραση και απειλούν τις θεμελιώδεις αξίες της δημοκρατίας στην ίδια τη χώρα όπου αυτή γεννήθηκε. Αυτή η εξέλιξη δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως μια «φυσική» και ασήμαντη συνέπεια της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα, όχι μόνο επειδή τα Ανθρώπινα Δικαιώματα αποτελούν θεμέλιο για κάθε δημοκρατική κοινωνία αλλά και επειδή η κρίση δεν είναι κάτι που θα ξεπεραστεί σύντομα.

Ενώπιον της απαράδεκτης κατάστασης που βιώνει σήμερα η Ελλάδα, οι νέοι και νέες της Δημοκρατικής Αριστεράς, μαθητές, φοιτητές και φοιτήτριες, ενεργοί πολίτες στην κοινωνική και πολιτική ζωή, λέμε όλοι μαζί με μια φωνή «Φτάνει πια!». Φτάνει με την ανοχή, την προστασία και την υποστήριξη που απολαμβάνουν οι «γκάνγκστερ» της Χρυσής Αυγής!

Οι Έλληνες πολιτικοί πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους, γιατί η δυσλειτουργία ορισμένων κρατικών θεσμών αλλά και η αδιαφορία απέναντι στη Χρυσή Αυγή αποτελούν τη βάση για την ανεκτικότητα με την οποία αντιμετωπίζονται η ρητορική και οι πράξεις μίσους.

Καλούμε όλους τους Νέους και τις Νέες που εμπνέονται από τις αρχές της δικαιοσύνης, της ελευθερίας και της ισότητας, να ενωθούν μαζί μας, για να εκφράσουν την πίστη τους στη δημοκρατία και την απόρριψη του ρατσισμού και του νεοναζισμού.

Χαιρετίζουμε τη δημόσια δέσμευση της κυβέρνησης να εξαιρέσει τους εκφραστές νεοναζιστικών αντιλήψεων από την Ελληνική κοινοβουλευτική αντιπροσωπεία στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Στην Ευρώπη δεν έχουν καμία θέση όσοι καλλιεργούν το ρατσισμό, το ναζισμό και τη μισαλλοδοξία.

Καλούμε τους Υπουργούς της Κυβέρνησης να μην απαντούν σε ερωτήσεις βουλευτών της Χρυσής Αυγής.

Χαιρετίζουμε την ίδρυση Παρατηρητηρίου για την πρόληψη και αντιμετώπιση της σχολικής βίας, των φαινομένων εκφοβισμού και ρατσισμού από το Υπουργείο Παιδείας.

Καλούμε τη Δικαιοσύνη να καταδικάσει την αντιδημοκρατική συμπεριφορά της Χρυσής Αυγής.

 

Υπερασπιζόμαστε τη Δημοκρατία – Προστατεύουμε το Μέλλον Μας

 

Ναρκωτικά – Εξαρτήσεις

Οι Νέοι της Δημοκρατικής Αριστεράς παρατηρούμε με ανησυχία και ευαισθησία το πρόβλημα των ναρκωτικών. Θεωρούμε τη σωστή ενημέρωση (στα σχολεία, στο δρόμο, στο στρατό, στην οικογένεια) ως τη μόνη απάντηση στην αντιμετώπιση των ναρκωτικών.

Επιπλέον, θεωρούμε ότι χρειάζεται μία ολιστική προσέγγιση στη θεραπεία της εξάρτησης, ώστε να περιλαμβάνει όλες τις εξαρτησιογόνες ουσίες νόμιμες-παράνομες (ναρκωτικά, αλκοόλ) με έμφαση στην εξατομίκευση των θεραπευτικών επιλογών και τη σταδιακή ενδυνάμωση του ατόμου μέχρι την αποκατάσταση. Η αντιμετώπιση της εξάρτησης πρέπει να είναι προτεραιότητα της δημόσιας πολιτικής υγείας.

Οι νέοι και νέες της ΔΗΜΑΡ αγωνιζόμαστε και προτείνουμε:

• Δημόσια και δωρεάν κέντρα απεξάρτησης.
• Ενίσχυση των στεγνών προγραμμάτων (π.χ. ΚΕΘΕΑ).
• Πλουραλισμό των προγραμμάτων απεξάρτησης (στεγνά, μεθαδόνης κλπ), ώστε να έχει τη δυνατότητα ο χρήστης να διαλέξει το πρόγραμμα που του ταιριάζει.
• Ο χρήστης πρέπει να αντιμετωπίζεται ως άρρωστος και όχι ως εγκληματίας.
• Ενίσχυση των προγραμμάτων επανένταξης απεξαρτημένων ατόμων.
• Εκσυγχρονισμός του θεσμικού πλαισίου σύμφωνα με τις κοινοτικές οδηγίες.

 

 Στρατός

Οι νέες και οι νέοι της ΔΗΜΑΡ αγωνιζόμαστε για ένα κόσμο κοινωνικής δικαιοσύνης, ειρηνικής συνύπαρξης των λαών, υπερασπιζόμαστε τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες. Αναγνωρίζουμε ότι η γεωπολιτική και στρατηγική θέση της χώρας στην ευρύτερη περιοχή έχει ιδιαιτερότητες που επιβάλλουν μια ιδιαίτερα προσεκτική θεώρηση των ζητημάτων άμυνας. Τούτο όμως δεν είναι παραδεκτό να λειτουργεί εκβιαστικά και ως άλλοθι για εξωφρενικές εξοπλιστικές δαπάνες, την προσκόλληση σε ψυχροπολεμικές αντιλήψεις, καθώς και την καλλιέργεια εθνικιστικού μιλιταριστικού κλίματος.

Οι νέοι και νέες της ΔΗΜΑΡ διεκδικούμε:

• Την περαιτέρω σταδιακή μείωση του χρόνου της θητείας.
• Την κατοχύρωση του δικαιώματος στην εναλλακτική θητεία με στόχο τη σταδιακή κατάργησή της.
• Τη δημιουργία ενός δημοκρατικού, ευέλικτου, επαγγελματικού στρατού.
• Απαιτούν τη μείωση του ανώτατου επιτρεπτού ηλικιακού ορίου στράτευσης από τα 45 έτη στα 35 έτη.

Από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Άμυνας ζητάμε:

• Βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των στρατευμένων.

Θεωρούμε επίσης απαραίτητη τη θεσμοθέτηση μιας ανεξάρτητης αρχής προστασίας του στρατευμένου, στην οποία θα δύναται να καταφεύγει ο νέος στρατευμένος, προκειμένου να ενημερώνεται για τα δικαιώματά του ή να προσφεύγει, όταν θεωρεί ότι θίγονται θεμελιώδη δικαιώματα και ελευθερίες του.

Επιπλέον ζητάμε τη δραστική μείωση των εξοπλιστικών κονδυλίων προς όφελος της παιδείας, της έρευνας και των κοινωνικών δαπανών.

Οι νέοι και νέες της ΔΗΜΑΡ, έχοντας ως όραμα έναν κόσμο ειρήνης και συνεργασίας διαφωνούμε με τον πόλεμο ως πρακτική επίλυσης των διακρατικών διαφορών. Διαφωνούμε συνεπώς με τη συμμετοχή Ελλήνων στρατιωτών σε αποστολές εκτός συνόρων. Στηρίζουμε τις ειρηνευτικές αποστολές υπό την αιγίδα και την εντολή του ΟΗΕ και καλλιεργούμε πολιτική φιλίας, ειρήνης και καλής γειτονίας με τους άλλους λαούς.

  

Αθλητισμός

Ο αθλητισμός είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο που αφορά ένα πολυπληθές κομμάτι των νέων. Η εμπορευματοποίηση του αθλητισμού και η υποβάθμιση του ερασιτεχνικού μαζικού αθλητισμού, έφερε την κατασπατάληση κρατικών πόρων, την άνοδο της βίας και του χουλιγκανισμού, δημιουργώντας ένα ιδιότυπο σύστημα πολιτικής και επιχειρηματικής διαπλοκής και παράνομου αθλητικού τζόγου, στιγματίζοντας τον επαγγελματικό αθλητισμό στο σύνολό του.

Οι Νέοι και Νέες της Δημοκρατικής Αριστεράς πιστεύουμε στον αθλητισμό που έχει πυρήνα του τον άνθρωπο και όχι τα κέρδη. Σε αυτήν τη λογική προτείνουμε την θωράκιση του θεσμικού πλαισίου και το διακομματικό έλεγχο του αθλητισμού, ώστε να παταχθούν τα νοσηρά φαινόμενα που αμαυρώνουν τον επαγγελματικό αθλητισμό και τα αθλητικά σωματεία. Επιπλέον προτείνουμε τον πολλαπλασιασμό των ελέγχων αντιντόπινγκ, αυστηρές πειθαρχικές κυρώσεις τόσο για τους συλλόγους, όσο και για τους αθλητές που συλλαμβάνονται  ντοπαρισμένοι.

Κινήματα και Δικαιώματα Νέων

Οι νέες και οι νέοι της ΔΗΜΑΡ, αντικομφορμιστές και ρεαλιστές, διεκδικητικοί και δυναμικοί, μπορούν να διαδραματίσουν το ρόλο του συνδετικού κρίκου μεταξύ νέων κινημάτων και Αριστεράς και να υπερασπίσουν την ατομική αυτοτέλεια. Μπορεί η νεολαία να «σηκώσει» θέματα που δεν συζητιούνται στα κανάλια ή περνούν στα ψιλά:

Δικαιώματα και αναγνώριση μειονοτήτων, μετανάστες, προσωπικά δεδομένα, εναλλακτική θητεία, δικαιώματα ΛΟΑΔ (Λεσβίες, Ομοφυλόφιλοι, Αμφισεξουαλικοί, Διαφυλικοί). Η είσοδος μεταναστών στην Ελλάδα κατά παράβαση της μεταναστευτικής νομοθεσίας της δεν αποστερεί τους μετανάστες από τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα που αναγνωρίζονται από τα διεθνή κείμενα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η Ελλάδα ως κράτος δικαίου έχει την υποχρέωση να προστατεύσει τους παράτυπους μετανάστες. Οι νέοι και οι νέες υποστηρίζουν το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση όπως επιτάσσεται και διασφαλίζεται από το Ελληνικό Σύνταγμα και τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για όλες και όλους τους πολίτες ανεξάρτητα από την εθνική, πολιτισμική και θρησκευτική προέλευση τους. Όλοι οι άνθρωποι έχουν ίση αξία ως ανθρώπινα όντα και οι νέοι και οι νέες της ΔΗΜΑΡ διακηρύσσουν το καθήκον του συνόλου να τους παρέχει ίδιες ευκαιρίες για την ανάπτυξη των δυνατοτήτων τους.  Στο πρόσωπο της νεολαίας η ΔΗΜΑΡ ανακαλύπτει ξανά την ελπίδα ότι, μέσα από τις νέες μορφές δράσης και το συλλογικό κίνημα, αρχίζει να οικοδομείται η προοπτική ενός εναλλακτικού μέλλοντος, ενός διαφορετικού και καλύτερου κόσμου. Σ’ αυτά τα κινήματα η νεολαία της ΔΗΜΑΡ οφείλει να συμμετέχει ενεργά, να υπερασπίζεται τα δίκαια των αγώνων τους, να εγγυάται την αποτελεσματικότητά τους.

Οι νέοι και νέες της ΔΗΜΑΡ σε συνεργασία με τα κοινωνικά κινήματα ζητούν:

• Επανεξέταση και αναθεώρηση του Συμφώνου Ελεύθερης Συμβίωσης (ΣΕΣ / Ν. 3719/2008).
• Επέκτασής του και στα ομόφυλα ζευγάρια.
• Αναθεώρηση της ισχύουσας διάταξης αναφορικά με τα ασφαλιστικά και τα κληρονομικά δικαιώματα των συντρόφων που συνάπτουν ΣΕΣ.
• Την επέκταση του νόμου 927/1979 και εναρμόνισής του με την συνθήκη της Λισαβόνας ώστε να περιλαμβάνει τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα του κοινωνικού φύλου.
• Ανθρωποδικαιωματική προσέγγιση του φαινομένου της μετανάστευσης που να βασίζεται στις αξίες, τα πρότυπα και τις αρχές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
• Δημόσιο σύστημα υποδοχής των μεταναστών με σαφείς και καθορισμένες αρμοδιότητες των φορέων υποδοχής. Ενίσχυση των μηχανισμών ενημέρωσης, συνδρομής και καθοδήγησης των μεταναστών, για την άμεση προστασία των δικαιωμάτων τους.
• Δημιουργία αποτελεσματικών μηχανισμών λογοδοσίας και ελέγχου των κρατικών υπηρεσιών.
• Προώθηση της ισότητας ευκαιριών και μεταχείρισης των μεταναστών εργαζόμενων.
• Νομιμοποίηση όλων των μεταναστών που πληρούν τις προϋποθέσεις νομιμοποίησης.
• Επαναπροώθηση των παράνομων μεταναστών στις χώρες προέλευσής τους.
• Ενίσχυση της ιδιότητας του ενεργού και δημοκρατικού πολίτη.

Πολιτισμός

Μπορεί για ορισμένους να φαντάζει ως «πολυτέλεια» η χρηματοδότηση πολιτιστικών δραστηριοτήτων, όταν μειώνονται οι μισθοί, οι συντάξεις και οι δαπάνες σε πολύ ευαίσθητους τομείς, όπως η Υγεία.  Θα πρέπει όμως να καταλάβουμε ότι η επένδυση στον κλάδο του Πολιτισμού μπορεί να συνεισφέρει καθοριστικά στην έξοδο της χώρας από την οικονομική κρίση. Κι τούτο γιατί η αξιοποίηση του πολιτιστικού συμπλέγματος διαθέτει όλες τις δυνατότητες οριζόντιας ενεργοποίησης μεγάλων τμημάτων κλάδων παραγωγής και δημιουργίας εισοδημάτων αφού, μεταξύ άλλων, συμβάλλει:

Στη δημιουργία νέων και ποιοτικών θέσεων εργασίας, στην ισόρροπη περιφερειακή ανάπτυξη, κυρίως μέσα από την αξιοποίηση των τοπικών χαρακτηριστικών κάθε περιοχής και του ενδογενούς δυναμικού των πόλεων, στην ενεργοποίηση του κατασκευαστικού τομέα και στην βελτίωση των υποδομών (τουριστικών, συγκοινωνιακών, κτλ.), και στην αύξηση του τουρισμού.

Στον τόπο μας δεν έλειψε ποτέ η παραγωγή πολιτισμού. Εκείνο που έλειψε και λείπει είναι η ευρύτερη διάδοσή του καθώς και η συνειδητοποίηση ότι δεν πρόκειται για μια μονόδρομη σχέση καλλιτεχνών και κοινού αλλά για μια πολύ πλατύτερη έννοια: αφορά τη συμπεριφορά μας, τον τρόπο ζωής μας, την κοινωνική στάση και αντίληψή μας. Προτεραιότητα των νέων της ΔΗΜΑΡ αποτελεί ασφαλώς η απαγκίστρωση από την συντεχνιακή και λαϊκιστική αντίληψη που εξαντλεί την καλλιτεχνική δημιουργία στην διεκδίκηση και μόνο της κρατικής προστασίας.

Οι Νέοι της ΔΗΜΑΡ προκρίνουμε μια πολιτική ενίσχυσης των υποδομών και διαμόρφωσης των δομών που ευνοούν τη δημιουργία.  Προκρίνουμε την ενίσχυση της πρωτογενούς δημιουργίας, ιδίως των νέων, με την παροχή όχι μόνο οικονομικών πόρων αλλά και συλλογικών τόπων, μέσα από τους οποίους μπορεί να προβληθεί και να συζητηθεί το έργο τους.

Η νεολαία της ΔΗΜΑΡ επιδιώκει τη συνομιλία και τη συνεργασία με όλους τους νέους καλλιτέχνες και αγωνίζεται ώστε ο πολιτισμός να μετατραπεί σε ζωτικό μοχλό πολιτικής και κοινωνικής ανάτασης που θα προβάλει έναν αυθεντικό τρόπο ζωής και ένα πρότυπο ανθρώπου που θα δημιουργεί τη ζωή, θα διεκδικεί το αύριο και θα αγωνίζεται για ένα καλύτερο και ποιοτικότερο μέλλον.

Οι Νέοι και Νέες της ΔΗΜΑΡ διεκδικούν:

• Την ενίσχυση των πολιτιστικών δυνάμεων και ειδικά της νεανικής δημιουργικότητας.
• Την εκ βάθρων αναβάθμιση της πολιτιστικής υποδομής τόσο στις πόλεις όσο και στην ύπαιθρο.
• Την ενίσχυση της πολιτιστικής παιδείας σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.
• Ετήσια δημόσια έκθεση από το ΥΠΠΟ, όπου θα καταγράφεται το σύνολο των επιδοτήσεων που έλαβε κάθε ομάδα, οργανισμός κ.λπ.
• Δημιουργία αποτελεσματικού μηχανισμού καταβολής του 1,5% των εσόδων από διαφημίσεις των τηλεοπτικών καναλιών για την ενίσχυση του ελληνικού κινηματογράφου.
• Αναβάθμιση του θεσμού των ΔΗΠΕΘΕ.

Οικολογία

Τα περιβαλλοντικά εγκλήματα που λαμβάνουν χώρα διακυβεύουν τη ζωή των νέων, των επόμενων γενιών και όλων των έμβιων όντων του πλανήτη. Με δεδομένη την οικολογική κρίση, η νεολαία πρέπει να αρνηθεί την κουλτούρα του μαζικού καταναλωτισμού και να εντάξει την οικολογική συνείδηση στην καθημερινότητά της. Ο καταναλωτισμός ως κουλτούρα, ιδεολογία και πρότυπο ζωής επιβαρύνει το περιβάλλον με σωρούς από απορρίμματα, απειλεί τα οικοσυστήματα και προξενεί κατασπατάληση φυσικών πόρων.

Οι νέοι και νέες της ΔΗΜΑΡ, σε συνεργασία και κοινές δράσεις με τις συλλογικότητες, οργανώσεις και νέα κινήματα που δραστηριοποιούνται στον τομέα του περιβάλλοντος, υποστηρίζουν:

• Την εφαρμογή των δεσμεύσεων που απορρέουν από το πρωτόκολλο του Κιότο για μείωση των ρύπων τα επόμενα χρόνια.
• Τη συμμετοχή στους διεθνείς αγώνες ενάντια στην πυρηνική ενέργεια.
• Την υπεράσπιση των δασών, κτηματολόγιο – δασολόγιο.
• Την άμεση κατεδάφιση όλων των αυθαιρέτων εντός δασικών περιοχών.
• Την ευαισθητοποίηση των νέων για την αξιοπρεπή διαβίωση και τα δικαιώματα των ζώων.
• Την απαγόρευση του κυνηγιού δια παντός στις προστατευόμενες περιοχές.

Κράτος – Εκκλησία και θρησκεύματα

Οι Νέοι και Νέες της ΔΗΜΑΡ αναγνωρίζουμε την πολιτιστική σημασία της Χριστιανικής Ορθόδοξης Ανατολικής Εκκλησίας στη ζωή και την ιστορία της ελληνικής κοινωνίας, ωστόσο η σύγχρονη πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα απαιτεί επαναπροσδιορισμό των σχέσεων Κράτους – Εκκλησίας και Αναγνωρισμένων Εκκλησιών και Θρησκειών με την απάλειψη από το Σύνταγμα του Άρθρου 3 και την οριοθέτηση των σχέσεων με βάση το Άρθρο13 και τις αντίστοιχες οδηγίες της ΕΕ.

Προτείνουμε :

• Τη λειτουργία των Εκκλησιών και των αναγνωρισμένων Θρησκειών ως Ν.Π.Ι.Δ. Εκκλησιαστικού Τύπου – sui generis. Δεν νοείται η πολιτεία να έχει ανάμειξη στη λειτουργία των Εκκλησιών και Θρησκειών.
• Την πλήρη κατάργηση του Θρησκευτικού όρκου, σύμφωνα με το πνεύμα των περισσοτέρων Εκκλησιών και Θρησκειών, από την πολιτική, διοικητική και δικαστική ζωή της χώρας. Την αντικατάστασή του με λογοδοσία στην «Τιμή και τη Συνείδηση» και την υποχρέωση της διαφύλαξης του Συντάγματος και την υπακοή στους Νόμους του Κράτους.
• Άμεση αναθεώρηση ή και κατάργηση της αναχρονιστικής και αντιδημοκρατικής νομοθεσίας περί βλασφημίας.
• Τη φορολόγηση της Εκκλησιαστικής και Μοναστηριακής περιουσίας καθώς και της περιουσίας των Πατριαρχείων και όλων των Εκκλησιών και Θρησκειών.
• Την αφαίρεση του μαθήματος των Θρησκευτικών από πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση και την εισαγωγή μαθήματος Θρησκειολογίας.
• Την κατάργηση κάθε είδους Προσευχής και υποχρεωτικού εκκλησιασμού τόσο στην Εκπαίδευση όσο και στο στράτευμα.
• Την κατάργηση των θεολογικών πανεπιστημιακών τμημάτων και αντικατάσταση τους από δύο τμήματα Θρησκειολογίας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ενταγμένα στις Φιλοσοφικές Σχολές.

 

Για μία Ευρωπαϊκή Δημοκρατία

Η Δημοκρατική Αριστερά από το ιδρυτικό της Συνέδριο, το 2010, διακήρυξε ως συστατικό στοιχείο της ταυτότητάς της την ευρωπαϊκή διάσταση, τον σταθερό ευρωπαϊκό προσανατολισμό για τη χώρα. Είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους επέλεξε τη συμμετοχή και τη στήριξη της τρικομματικής κυβέρνησης ευθύνης με απώτατη κόκκινη γραμμή την παραμονή της χώρας στη ζώνη του ευρώ.

Μετά την κατάρρευση της συναίνεσης του Μπρέττον Γουντς, (τη δεκαετία του 70, με την απελευθέρωση των συναλλαγματικών ισοτιμιών και την ελεύθερη και αφορολόγητη διακίνηση των κεφαλαίων), η χρηματοπιστωτική σφαίρα της οικονομίας διογκώθηκε τόσο σε σχέση με την πραγματική οικονομία και απέκτησε τέτοια ισχύ, ώστε να επιβάλλει αυτή τους κανόνες και τα συμφέροντά της απέναντι στην πολιτική και στις δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις των εθνών-κρατών. (Η ποσότητα χρήματος που κυκλοφορεί στη χρηματοπιστωτική σφαίρα εκτιμάται όσο δώδεκα φορές το παγκόσμιο ΑΕΠ). Εξέλιξη που συνοδεύτηκε και διευκολύνθηκε και από την ιδεολογική κυριαρχία της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας, τη βαθμιαία επικράτηση συντηρητικών κυβερνήσεων στα κράτη μέλη και την ήττα της σοσιαλδημοκρατίας και της αριστεράς.

Σε αυτό το πλαίσιο της αύξουσας χρηματοπιστωτικής κυρίως παγκοσμιοποίησης, τα κράτη δανείζονται όλο και περισσότερο, στερούνται φορολογικά έσοδα, πόροι μεταφέρονται διαρκώς προς τη χρηματοπιστωτική σφαίρα με συνέπεια την αδυναμία στήριξης του κοινωνικού κράτους, τη διόγκωση της ανεργίας εξαιτίας της αποβιομηχάνισης και του ανταγωνισμού από τις αναδυόμενες χώρες και αγορές, και θα ήταν αδύνατο σε μικρές εθνικές οντότητες, όπως η Ελλάδα, να επιβιώσουν έξω από ευρύτερους πολιτικούς και οικονομικούς συνασπισμούς κρατών.

Η παρούσα κρίση όμως, ανέδειξε με τον πιο οξύ τρόπο αυτό που ονομάζουμε «δημοκρατικό έλλειμμα», δηλαδή τη θεσμική και πολιτική υστέρηση της Ευρώπης σε σχέση με τις οικονομικές εξελίξεις.  Γιατί απέναντι σε οικονομίες κλίμακας, χρειάζονται θεσμοί κλίμακας και αυτό είναι που πρέπει να κάνει η Ευρώπη εάν θέλει να βγει από την κρίση. Γιατί, επί του παρόντος, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο παραμένει περισσότερο ένας τόπος διαβούλευσης παρά όργανο νομοθετικής πρωτοβουλίας και εποπτείας. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και οι Σύνοδοι Κορυφής δίνουν τις γενικές κατευθύνσεις, ενώ η πραγματική εξουσία, νομοθετική και εκτελεστική, ασκείται από το Συμβούλιο των Υπουργών και την Επιτροπή. Δηλαδή, από όργανα χωρίς επαρκή δημοκρατική νομιμοποίηση.

Η άνοδος του εθνικισμού και του ρατσισμού δεν είναι ανεχτός σε μία προοδευτική Ευρώπη. Η δύναμη της διαφορετικότητας ξεπερνά το μίσος των προκαταλήψεων και οδηγεί στην εμβάθυνση των δημοκρατικών θεσμών.

Όσο η δημοκρατία περιορίζεται στα όρια της εθνικής κυριαρχίας ενώ οι σημαντικές αποφάσεις λαμβάνονται σε υπερεθνικά όργανα, τόσο περισσότερο η ΕΕ θα απονομιμοποιείται στις συνειδήσεις των πολιτών και η ίδια η δημοκρατία εντός των εθνικών κρατών θα φαίνεται όλο και πιο ανεπαρκής και αναποτελεσματική, με συνέπεια να απαξιώνονται πολιτικά συστήματα και να ανέρχονται τα άκρα, ιδίως εκείνο της άκρας δεξιάς, όπως συμβαίνει σήμερα χαρακτηριστικά στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές  χώρες.

Εξαιτίας της κρίσης το δίλλημα τίθεται αμείλικτα: εθνική αναδίπλωση ή υπερεθνική δημοκρατική διακυβέρνηση; Διακρατική ή Ομοσπονδιακή Ευρώπη; Η πολιτική δημοκρατία μπορεί να αναβαθμιστεί και η Πολιτική να υπερισχύσει και πάλι επί της οικονομίας και των αγορών, μόνο μέσα από πρωτοβουλίες για την εμβάθυνση και την ολοκλήρωση της Ένωσης.  Πρωτοβουλίες που θα δίνουν στους πολίτες την αίσθηση ότι μπορούν να επηρεάσουν τις αποφάσεις που αφορούν στη ζωή τους και στην καθημερινότητά τους.

Δεν χρειάζεται να περιμένουμε την τραπεζική ένωση, την ευρωπαϊκή τραπεζική εποπτεία, τον κοινό προϋπολογισμό ή την επιβολή φόρου επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών για να επαναπολιτικοποιήσουμε τις διαδικασίες της ΕΕ και την προώθηση της ολοκλήρωσής της. Όλα αυτά είναι χρήσιμα και προωθητικά, αλλά δεν λύνουν το συνολικό πρόβλημα.

Τα εθνικά κράτη και η Δημοκρατία γεννήθηκαν «από τα κάτω», μέσα από  επαναστάσεις και πολέμους κατά τον 19ο και τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα. Η ΕΕ

οικοδομείται «από τα πάνω», αλλά δεν μπορεί να αγνοεί τη θέληση και τη συμμετοχή των πολιτών.

Χρειάζονται γενναίες θεσμικές πρωτοβουλίες. Χρειάζεται η πλήρης αναβάθμιση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σε πραγματικά νομοθετικό και ελεγκτικό σώμα, με όλη τη σημασία του όρου.

Χρειάζεται η Επιτροπή να είναι εκλεγμένη και να αποτελεί μια ευρωπαϊκή κυβέρνηση που θα λογοδοτεί και θα ελέγχεται από το Κοινοβούλιο. Χρειάζεται ο πρόεδρος της Ένωσης να είναι και αυτός εκλεγμένος.

Χρειάζεται η αναβάθμιση των Ευρωπαϊκών Πολιτικών Κομμάτων σε δημοκρατικούς οργανισμούς που θα διευκολύνουν τη συμμετοχή των πολιτών και θα καταθέτουν τα προγράμματά τους στο δημόσιο ευρωπαϊκό διάλογο για την ευρωπαϊκή πορεία και προοπτική.

Πρώτα από όλα αυτή η Ευρώπη πρέπει να είναι η Ευρώπη των δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων και όχι η Ευρώπη της ανεργίας και της λιτότητας. Στην Ελλάδα αυτό σημαίνει την αντιμετώπιση ενός γραφειοκρατικού καπιταλισμού που έχει αιχμαλωτίσει την πολιτική, δημιουργώντας ευνοιοκρατία και έλλειψη διαφάνειας. Κύρια μέριμνα της Δημοκρατικής Αριστεράς είναι να αγωνιστούμε για να ενδυναμώσουμε τους δημοκρατικούς θεσμούς προς όφελος των πολιτών και των νέων της χώρας μας.

Χρειαζόμαστε μία Ευρώπη που δεν φοβάται να επενδύσει στις νέες γενιές. Δεν φοβάται να αυξήσει τον προϋπολογισμό της.

Χρειαζόμαστε μία Ευρώπη που δημιουργεί πανευρωπαϊκά προγράμματα για τους ανέργους. Μία Ευρώπη που επενδύει στην εργασία και στη νέα γενιά.

Χρειαζόμαστε μία Ευρώπη του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού. Μία Αριστερή Ευρώπη.

Γιατί, τα κόστη είναι ελάχιστα μπροστά στο κόστος μία χαμένης γενιάς.

Μόνο με τέτοιες θεσμικές πρωτοβουλίες σε ομοσπονδιακή κατεύθυνση θα επανατροφοδοτηθεί το ενδιαφέρον των πολιτών για το ευρωπαϊκό εγχείρημα αφού θα νιώθουν ότι μπορούν να το επηρεάσουν. Μόνο με τέτοιες θεσμικές πρωτοβουλίες θα πάψουν και οι ευρωεκλογές να εκφυλίζονται κάθε φορά σε μια ακόμα αντιπαράθεση για τα εγχώρια ζητήματα. Μόνο έτσι θα διαμορφώσουμε ένα δημοκρατικό πλαίσιο προγραμματικής πολιτικής αντιπαράθεσης για τις πολιτικές που θα ασκούνται κάθε φορά στην Ένωση. Είναι ο δρόμος που θα αφοπλίσει και τον αυξανόμενο ευρωσκεπτικισμό, τον εθνικισμό και την άνοδο ακραίων και επικίνδυνων πολιτικών δυνάμεων και κυρίως της άκρας δεξιάς.

Η πολιτική διακυβέρνηση της Ευρώπης αποτελεί ένα πρώτο και αποφασιστικό βήμα για την πολιτική διακυβέρνηση της παγκοσμιοποίησης, καθώς και για τη διάσωση της δημοκρατίας που σήμερα ασφυκτιά δείχνοντας αναποτελεσματική όσο παραμένει περιορισμένη σε εθνικά πλαίσια. Τέτοιες μεγάλες θεσμικές πρωτοβουλίες προϋποθέτουν και τη σύγκλιση ευρύτερων δυνάμεων της αριστεράς, του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού και της πολιτικής οικολογίας που να μπορούν να ευαισθητοποιήσουν και να κινητοποιήσουν τους πολίτες στα κράτη – μέλη με το όραμα μιας δημοκρατικής ευρωπαϊκής ομοσπονδίας.

Όλα τα παραπάνω δεν σημαίνουν πως η Ελλάδα πρέπει να περιμένει τη λύση όλων των προβλημάτων της μέσω των ευρωπαϊκών εξελίξεων. Επειδή ακριβώς η Ευρώπη θα προχωρήσει, αλλιώς δεν θα μπορέσει να επιβιώσει, είναι ζωτικής σημασίας το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα να προωθήσει εκείνες τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στο κράτος και στην οικονομία που θα μεταμορφώνουν τη χώρα μας σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος, θα εξασφαλίζουν την παραμονή της Ελλάδας στο ευρωπαϊκό πλαίσιο, ώστε η χώρα μας, οι νέες και οι νέοι, και να συμμετέχουμε και να επωφεληθούμε απ’ τις εξελίξεις.

Μεταρρυθμίζουμε την Ελλάδα – Αλλάζουμε την Ευρώπη

ΝΕΟΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ